Back again...

Hi guys, how yo’ all doing?
Terwijl we onze roadtrip vervolgen is mijn hoofd hersteld. Heb me rustig gehouden, ook wat schrijven betreft. Vandaar de ‘radiostilte’..
De belevenissen en het aantal afgelegde miles stonden ondertussen uiteraard niet stil.

Hannah heeft zich ondertussen bij de groep gevoegd en geniet na een nogal lange, iets dramatische reis met veel vertragingen en onoplettende incheckmedewerkers, met volle teugen van dit avontuur.
Fijn dat ze er is; we zijn nu zo ongeveer compleet..

Afgelopen zondag bezochten we een kerkdienst in Colorado Springs. Naar welke kerk ga je als je op iedere hoek van de straat een Lutherse, Baptistische, Methodistische (wat is dat hè!), en ga zo nog maar even door, ziet staan. Serieus, Spakenburg is er niks bij.
Luther kreeg een tip van een bevriend videograaf uit Colorado om naar de Red Rock Church te gaan. Niet verbonden aan een bepaalde richting, staat garant voor een goede band en fijne sprekers.
Dat sprak ons aan. Wij dus naar de Rode Rotsen Kerk.
Op het parkeerterrein werden we al welkom geheten en begeleid naar de juiste zaal. Bij de deur een vriendelijke jonge vrouw met een mandje pepermuntjes en ook binnen een hartelijk welkom. I’m glad you guys didn’t leave your God during vacation… Ik dacht nog wel even dat je niet meteen je God verlaat als je geen kerkdienst bezoekt in het buitenland, maar hij zal het wel goed bedoelen.
De kerkdienst was gaaf. Topband, fijne spreker, warme gemeente. De preek kwam dichtbij je, maar op een hele andere manier dan we gewend zijn. Thema: You are fully Known, fully Loved and fully Forgiven. Geen onbekend thema uiteraard, maar de manier waarop dit werd gebracht was er eentje om te onthouden.

Weer opgeladen beginnen we aan het tweede deel van onze trip. Richting Moab, Utah.
Prachtig landschap hier; rode rotsen in overvloed.
We merken dat dit deel van de route wel wat meer toeristisch wordt, we beginnen vaker onze moerstaal te horen en het is ’s morgens iets minder rustig bij de douches. Het is niet anders.

We zijn twee dagen in Moab dus besluiten een excursie te kiezen die ons nog mooiere plakjes zal laten zien. We kunnen kiezen uit een hele stapel foldertjes, meegenomen bij de receptie. De bovenste, een boottocht, ziet er wat suffig uit en we bestempelen die als ‘belegen’, we willen meer avontuur. We zouden kunnen gaan raften, met een quad of jeep; avontuur genoeg dus. We besluiten de Sunset Jeep tour te doen met gids. In de avond dus; dat betekent vast mooie plaatjes en wat minder heet.
Gewapend met camera’s en water (revolvers hebben wij Nederlanders nou eenmaal niet), komen we vol verwachting aan bij de organisatie van de Jeepsafari’s. ‘Komen jullie voor de Jeeps? Ja, was het verwachtingsvolle antwoord.. Maar jullie staan ingeschreven voor de boottocht met diner! O jee, de ‘belegen’ boottocht bedoel je? Yep… het is een vreemd verhaal maar het zal een communicatie-dingetje zijn geweest.
Dat moment vroeg veel van onze flexibiliteit; de één kan dat sneller dan de ander, maar uiteindelijk stonden we allemaal achter de boottocht met diner… Het bleek een stuk minder belegen dan we dachten. De boot was een supersnelle, die werkelijk door het ondiepe water van het Arches Natural Park vloog! Af en toe stopte de kapitein om iets van een feitje te vertellen met zijn eigen humoristische sausje erover gegoten. Misschien dat hij z’n best deed om onze eerdere teleurstelling te doen verdwijnen, en dat lukte goed. We kwamen via het water op plekken waar je anders nooit zou komen en genoten na die tour van een heerlijke maaltijd. Al met al nog best een succes.

Op het moment van schrijven zijn we op weg naar Monument Valley. Ik ga stoppen met typen want het uitzicht is echt adembenemend..
Lieve groet van ons allen.
Wordt vervolgd…