Music was my first love..
Blijf op de hoogte en volg Lisette
27 Juli 2017 | Verenigde Staten, Nashville
En nu ‘moeten’ we Nashville achter ons laten. Een klein beetje meewarig gevoel overvalt me terwijl de muziekstad achter ons steeds kleiner wordt.
Ik snap de opmerking van Pieter gister in het café wel; ‘nou, mam verder hoeven we niet..’ De gitaarkoffer met zijn Telecaster dicht tegen zich aangedrukt, genietend van een mandje nacho’s met van alles erover uitgestort en een driekoppige formatie gitaristen die het ene verzoeknummer na het andere speelden. Hij is nog maar veertien, en nu al voelt hij zich thuis op deze plek. Ik voorspel dat het niet zijn laatste keer is dat hij in Nashville is; ooit zal hij zijn hart volgen. Ik zag het aan zijn ogen; zijn lichaamstaal, zijn enthousiasme.
De ochtend hadden we geweid aan het zoeken naar een gitaar; na voorwerk thuis was hij er uit dat hij een Telecaster wilde kopen in Nashville. Het liefst een vintage-one; gitaren worden na verloop van tijd nou eenmaal mooier van klank en ook het feit dat er een verhaal zit achter het instrument maakt het bijzonder, al helemaal als dat verhaal zich in Nashville heeft afgespeeld.
Drie zaken met rijen van zulke gitaren hebben we bezocht. Voor Pieter het paradijs op aarde. In elke winkel weer lieten ze hem volledig zijn gang gaan en mocht hij proberen wat hij maar wilde. Ondertussen maakte ik een praatje met de eigenaren of medewerkers; allemaal tot in hun diepste vezels muzikant. Het feit dat we uit Nederland kwamen en samen met onze muzikale zoon van veertien Nashville aandeden tijdens onze roadtrip met de bedoeling een gitaar te kopen, werd met veel enthousiasme ontvangen. Ik keek naar de foto’s aan de wanden waar muzikanten als Eric Clapton op stonden terwijl ze in de zaak waren, spelend op een instrument waar ik tegenaan keek. Gaaf.
In de derde winkel gebeurde er iets terwijl Pieter een naturelkleurige Telecaster uitprobeerde in de speciaal daarvoor bestemde studio. Zijn ogen straalden, zijn vingers gingen soepel over de snaren en met gemak kwamen er een aantal nummers uit die op zijn harde schijf staan. Ik wist het al voordat hij het uitsprak; deze wordt het…
Het is een gevoel, een klik, die er moet zijn tussen het instrument en de bespeler. Het moet kloppen. En kloppen doet het.
Terwijl ik dit typ zit hij naast me op de bank in de camper; oortjes in, ogen dicht.. gitaar op schoot. Mijn jongste, mijn muzikale jongste..
Nog even en ook mijn oudste zal zich bij dit reisgezelschap voegen. In twee, drie dagen zullen we nu naar Denver rijden waar we Hannah oppikken. Zal blij zijn als ze er ook bij is. Iedere keer als we ergens naar toe vertrekken denk ik dat we er eentje vergeten. Steeds kijk ik achterom alsof er nog iemand aan moet sluiten. Straks is ze er gelukkig ook bij; we kijken er naar uit Hannah!
Het stuk wat we nu gaan afleggen is in totaal ongeveer 1000 mile; het is de bedoeling dat we vanavond Kansascity bereiken; 530 mile is dat. Het zal het saaiste stuk zijn van onze reis; plat, rechte weg, en eindeloos veel mais. Meer niet; we zullen zelfs niet veel mensen tegenkomen; af en toe een tankstation misschien. We hebben ons dus geïnstalleerd met boek, fototoestel, laptop, gedownloadde muziek en een enkeling met een gitaar…
Music was his first love..
Ik snap de opmerking van Pieter gister in het café wel; ‘nou, mam verder hoeven we niet..’ De gitaarkoffer met zijn Telecaster dicht tegen zich aangedrukt, genietend van een mandje nacho’s met van alles erover uitgestort en een driekoppige formatie gitaristen die het ene verzoeknummer na het andere speelden. Hij is nog maar veertien, en nu al voelt hij zich thuis op deze plek. Ik voorspel dat het niet zijn laatste keer is dat hij in Nashville is; ooit zal hij zijn hart volgen. Ik zag het aan zijn ogen; zijn lichaamstaal, zijn enthousiasme.
De ochtend hadden we geweid aan het zoeken naar een gitaar; na voorwerk thuis was hij er uit dat hij een Telecaster wilde kopen in Nashville. Het liefst een vintage-one; gitaren worden na verloop van tijd nou eenmaal mooier van klank en ook het feit dat er een verhaal zit achter het instrument maakt het bijzonder, al helemaal als dat verhaal zich in Nashville heeft afgespeeld.
Drie zaken met rijen van zulke gitaren hebben we bezocht. Voor Pieter het paradijs op aarde. In elke winkel weer lieten ze hem volledig zijn gang gaan en mocht hij proberen wat hij maar wilde. Ondertussen maakte ik een praatje met de eigenaren of medewerkers; allemaal tot in hun diepste vezels muzikant. Het feit dat we uit Nederland kwamen en samen met onze muzikale zoon van veertien Nashville aandeden tijdens onze roadtrip met de bedoeling een gitaar te kopen, werd met veel enthousiasme ontvangen. Ik keek naar de foto’s aan de wanden waar muzikanten als Eric Clapton op stonden terwijl ze in de zaak waren, spelend op een instrument waar ik tegenaan keek. Gaaf.
In de derde winkel gebeurde er iets terwijl Pieter een naturelkleurige Telecaster uitprobeerde in de speciaal daarvoor bestemde studio. Zijn ogen straalden, zijn vingers gingen soepel over de snaren en met gemak kwamen er een aantal nummers uit die op zijn harde schijf staan. Ik wist het al voordat hij het uitsprak; deze wordt het…
Het is een gevoel, een klik, die er moet zijn tussen het instrument en de bespeler. Het moet kloppen. En kloppen doet het.
Terwijl ik dit typ zit hij naast me op de bank in de camper; oortjes in, ogen dicht.. gitaar op schoot. Mijn jongste, mijn muzikale jongste..
Nog even en ook mijn oudste zal zich bij dit reisgezelschap voegen. In twee, drie dagen zullen we nu naar Denver rijden waar we Hannah oppikken. Zal blij zijn als ze er ook bij is. Iedere keer als we ergens naar toe vertrekken denk ik dat we er eentje vergeten. Steeds kijk ik achterom alsof er nog iemand aan moet sluiten. Straks is ze er gelukkig ook bij; we kijken er naar uit Hannah!
Het stuk wat we nu gaan afleggen is in totaal ongeveer 1000 mile; het is de bedoeling dat we vanavond Kansascity bereiken; 530 mile is dat. Het zal het saaiste stuk zijn van onze reis; plat, rechte weg, en eindeloos veel mais. Meer niet; we zullen zelfs niet veel mensen tegenkomen; af en toe een tankstation misschien. We hebben ons dus geïnstalleerd met boek, fototoestel, laptop, gedownloadde muziek en een enkeling met een gitaar…
Music was his first love..
-
27 Juli 2017 - 23:17
Anne:
Genieten....❤ -
28 Juli 2017 - 08:48
Tante Riek:
Pieter heel veel speelplezier met je nieuwe gitaar!!!!! -
28 Juli 2017 - 09:45
Anita De Graaf:
Wat een belevenissen ,fantastisch !!!
En wat schrijf je leuk lisette ,ik zie het allemaal in mijn gedachten gebeuren .
Over nieuwe carrière gesproken!
Ik zou er over na gaan denken om een boek te schrijven ,kun je fijn bij maggy blijven en schrijven er naast doen !
Fijne vakantie nog en top dat Hannah er straks ook bij is. -
28 Juli 2017 - 14:26
Erik:
Begrijp uit de verslagen dat jullie het er super naar de zin hebben daar.
Geniet er nog van de komende weken.
Groetjes ErikvDiermen -
28 Juli 2017 - 16:31
Henny:
Tranen in m'n ogen -
28 Juli 2017 - 19:13
Hans B.:
Wauw Pieter, wat een gaaf instrument. Ik ben stiekem een beetje jaloers. Maar ja, jij kunt spelen. Zucht.
Hans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
