De gekte van Las Vegas.

De overgang van het koele Bryce National park naar de verzengende hitte van Las Vegas is echt bizar.
Ik ben ervan overtuigd dat ik voor het laatstgenoemde weertype niet gebouwd ben. Een temperatuur van 45 graden Celsius verlamt lichaam en geest. Ik weet het zeker.
Wel jammer, want als je in Las Vegas bent wil je natuurlijk wel het sfeertje proeven.

Hoe proef je het sfeertje van Las Vegas? Dat kan bijna niet anders dan zelf deel te nemen aan een spelletje Roulette, Blackjack of poker, of die andere honderd casinospellen.
De mannen boven de 21 namen dat serieus en besloten dat maar eens uit te proberen.
In het Bellagio. Wow. Daarbinnen was het heerlijk koel en terwijl Jef en Luther hun kansen uitprobeerden keek ik mijn ogen uit.
Ik observeer graag, zie dus vaker verschillende mensen, maar daar in het casino van Las Vegas was het toppunt. Ik heb werkelijk nog nooit zoveel verschillende typen en nationaliteiten in één ruimte gezien. Van ordinaire Tokkies via sexy en schaarsgeklede maar keurig verzorgde jonge meiden naar oude dametjes met rollators. En alles daartussenin. Mijn blik werd het langst getrokken naar een klein, oud vrouwtje. Niet jonger dan tachtig jaar. Op een kruk achter een speelautomaat. Haar rollator als enige steun en toeverlaat naast haar. Zonder blikken of blozen gooit ze het ene muntje na het andere in de machine voor haar. Ik zie niks in haar geen gezicht waarvan ik af kan lezen of ze nu iets wint of iets verliest. Geen vreugde of teleurstelling. Met een zekere regelmaat haalt ze een nieuw handje met muntjes uit haar schortachtige jurk. Geen enkele keer hoor ik het gerinkel van winst, laat staan de jackpot. Zou ze dit iedere avond doen? Zou ze al heel haar leven aan het proberen zijn de jackpot te winnen? Het hele tafereel had iets verdrietigs. Iets eenzaams.
Ik ben benieuwd naar het verhaal achter dit kleine, oude vrouwtje. Overweeg even om naast haar te gaan zitten op de kruk die leeg is, maar bedenk me. Ze zit vast niet te wachten op een nieuwsgierige Nederlandse. Bovendien ben ik door mijn observatie mijn eigen mensen uit het oog verloren en wordt het tijd dat ik in deze wirwar van speeltafels, gokautomaten en ronddwalende mensen eens ga checken welke winst onze mannen hebben gemaakt. Of welk verlies…

Geen van beiden. Het luttele bedrag dat gereserveerd was voor deze ’spelletjes-avond’ was op. Niks gewonnen, wel een leuke herinnering gemaakt.
Precies goed om geen verslaving te kweken als je het mij vraagt.
En terwijl we buiten weer door de hitte sjokten op weg naar onze Uber, ik me afsloot van de hysterische lichtborden en de overige gekte op de Strip van Las Vegas dacht ik nog na over het oude vrouwtje.. Was het een verslaving? Een avondje vermaak? Of gewoon hoop op een beter leven? Ik zal het nooit weten want heb het haar niet gevraagd..