Never a dull moment..

Zo zie je maar weer; je kunt van tevoren nooit voorspellen hoe je dag er uit zal gaan zien. Waren we gisterochtend nog in de veronderstelling dat we aan het begin van twee saaie reisdagen stonden; verliep de dag toch allesbehalve saai..

De ochtend ging voorspoedig; we tuften lekker door in ons campertje, totdat ze dorst kreeg. Er moest getankt worden.
Terwijl de benzine in de tank liep koelden wij ons even af in de tankshop want de hitte drukte als een deken op je als je buiten stond.
De koffie in de shop rook heerlijk, en daar hebben de koffiedrinkers onder ons maar even flink van genoten.

Omdat we veel kilometers wilden maken gingen we maar weer vlug de camper in, geïnstalleerd met boek en muziek, klaar om te gaan. Starten maar!
En daar begon de ellende. De handschakelaar ging niet van de P-stand af, wat Jef ook probeerde, en dan kom je dus geen stap vooruit.
Bellen maar naar de hulpdienst van Cruise America. Met dat telefoontje begon het wachten. Gelukkig gebeurde het bij het tankstation en niet ergens in de middle of nowhere.. Nu konden we af en toe nog 'schuilen' tegen de hitte in de koele shop.
Drieënhalf uur later konden we weer verder.

In dat laatste zinnetje gebeurde er nog iets, want pech komt nooit alleen.
De drukkende warmte ging op een gegeven moment over in een plotselinge plensbui. Omdat we buiten hingen, snelden we ons naar binnen. Iets te gehaast denk ik nu, want ik miste het opstapje, struikelde, en mijn voorhoofd maakte met een smak kennis met het beton. Het werd zwart en ik werd wakker in de shop, met mensen om me heen die zich druk maakten om mijn knie.
Jullie moeten naar mijn hoofd kijken, mompelde ik, want daar voelde ik een scherpe pijn. Mijn perfect geknipte lok (credits for Willemijn) draag ik schuin over mijn voorhoofd naar rechts, dus niemand had gezien dat daar een ei op groeide.
Na een half uurtje ijs op mijn voorhoofd en verzorging van de andere schaafwonden ben ik maar in de camper gaan liggen, want we waren immers nog steeds aan het wachten op een monteur.
Gelukkig kwam die vrij snel, en was het probleem met een tijdelijke oplossing verholpen, zodat we onze weg weer konden vervolgen.

Je snapt dat we allemaal wat van slag waren door deze gebeurtenissen die ervoor zorgden dat dit beslist geen saaie dag is geworden.
Nu, een dag later, merk ik dat ik me rustig moet houden. De kamer draaide toen ik wakker werd; naar de wc lopen ging wat slingerend en mijn hoofd voelt licht. Verder gaat het gelukkig goed; ik realiseer me dat ik dankbaar mag zijn met wat schaafwonden en een flinke blauwe bult; het had erger kunnen zijn.
We vervolgen onze reis en ik zal maar niet zeggen dat het een saai stuk is... You never know that's around the corner!
Liefs van ons.