Rijje, rije, rije, in ons campertje...

Eindelijk weer Wifi...
Had ik in het begin nog volop beschikking over dit middel, nu is dat toch anders, en eigenlijk vind ik dat wel lekker. We pakken een boek, doen een spelletje, masseren elkaars voeten of kletsen wat. Heerlijk!

Maar toch voel ik de drang om weer iets van me te laten horen, en te vertellen over de allernieuwste ervaring op vakantiegebied: rijden in een camper terwijl door typisch Amerikaanse stadjes gaan en ons vergapen aan het ene mooie landschap na het andere.
Ondertussen hebben we al drie campings verkend en typ ik dit verslagje aan een picknicktafel naast onze camper bovenaan de camping tussen de groene bomen. Heerlijk temperatuurtje, de geur van een vuurtje die gestookt is een paar campers verderop. De sfeer is gemoedelijk en ontspannen. Onze pizza werd net gebracht door een soort van golfkarretje, bestuurd door een gepensioneerde amerikaan (waarvan er trouwens wel tien rondrijden hier), Johnny.

Het contrast tussen de amerikanen hier en in New York is ongelooflijk groot. Hier duurt alles drie keer zo lang als dat we van tevoren inschatten, puur omdat ieder mens zoveel te vertellen heeft en totaal geen haast kent. Verder zijn de mensen super behulpzaam en willen ze het je graag naar de zin maken. Heerlijk!

De laatste dag in New York zijn we nog snel even met de metro naar Grand Central gegaan. Prachtig gebouw is dit station; bijzondere architectuur en veel, heel veel te zien.
Daarna onze spullen gepakt, afscheid genomen van onze hosts An en Alexes en hun hondje Mia, om vervolgens naar ons huis op wielen voor de komende vier weken te rijden.
De overdracht van de camping was een waterval aan woorden van Manuel. Hij kon maar niet begrijpen dat Jeffry dezelfde was als Jacob (de eerste naam op het paspoort van Jef) en vervolgens hebben we een half uur over namen gepraat.
Twee uur later reden we nog wat onwennig in ons huisje weg; op naar camping nummer 1; vlakbij Washington.

Na een goede nachtrust op weg naar veel natuurschoon. Dat is wat we tot nu toe hebben gezien met de camper. Natuur, en natuurlijk de Wallmart voor de nodige boodschappen.

Jef is meestal een heel rustige chauffeur die geconcentreerd ons vijfjes op de juiste plek van bestemming brengt. Behalve... wacht hoor.. ff checken of ik dit wereldwijd mag delen.. momentje...

Het mag.
Gisteravond had broerlief superlekkere kippensoep gemaakt waar we uiteraard nog best wat van over hadden. We bewaarden dat voor de volgende dag. Waar je je misschien nog niet bewust van bent als je nog nooit in een camper je vakantie hebt gevierd, is het feit dat je letterlijk niks los kunt laten staan op aanrecht, tafel, kastje of wat dan ook, want bij de eerste de beste bocht ligt je bananenschil (om maar een dwarsstraat te noemen) bij het gaspedaal van de bestuurder.
Die pan soep moest dus opgeruimd. Maar waar?
We hadden nog geen bakje met deksel beschikbaar dus het moest in de pan met deksel blijven. We hebben het uiteindelijk in de koelkast gezet. Supervast tussen groot pak jus en groot pak melk. Kan niks mee gebeuren....
Behalve... als je als een wilde de allerlaatste bocht voor de camping neemt waardoor niet alleen je reisgenoten hun maag naar boven voelen komen, maar ook de koelkast zijn inhoud kwijt wil...
Met andere woorden: de deur schoot los en de pan met soep vloog door de camper.... Kippensoep.. echt.. het zag eruit alsof de koelkast gekotst had.

Gelukkig is alles nu schoongedweild en genieten we van een kneuterige camping met gezellige, vriendelijke, amerikanen. Straks maken we ons eigen vuurtje.
Tot gauw maar weer!