Smoky Mountain Park en Lost.

Voor het eerst deze camperreis overnachten we twee nachten op één plek; de campground in het natuurpark Smokey Mountain.
In dit park bevinden zich naar alle waarschijnlijkheid meer beren dan mensen. Naar alle waarschijnlijkheid… want ik heb geen idee hoeveel campings dit park heeft, heb enkel overzicht op de camping waar wij ons bevinden. Rust, groen, eenvoudig, ontspannen.. de kernwoorden van deze camping.
We staan met onze camper naast een riviertje met kraakhelder water en een flinke stroming. Naast verkoeling gaf dit water ook verfrissing voor de met zweet doordrenkte shirtjes die we droegen tijdens onze bergwandeling.
En opeens waren ze daar, bij het beekje; het Chinese echtpaar uit Lost.. ken je de serie? Ik moet hem nog steeds afkijken, en dat ga ik na deze ervaring beslist doen.
Hij een stuurse, dominante man, zij een verlegen, rustige vrouw, maar in haar ogen de drang naar vrijheid en zelfstandigheid. Dit stel aan ons beekje leek ontsnapt uit de serie..de overeenkomst was verbluffend.

Eindelijk konden we onze wandelschoenen aan!
Voor deze vakantie heb ik nog op het punt gestaan een nieuwe carrière te beginnen; namelijk die van wandelschoenenontwerpster. Werkelijk waar, wandelschoenen zijn beslist op geen enkele manier stylish te krijgen. Ze zijn lomp, degelijk en vooral niet vrouwelijk. Hardloopschoenen zien er toch ook gewoon hip uit? Waarom die bergschoenen dan niet… Maar goed, ik heb me er maar aan overgegeven want wilde graag die berg op waar we misschien wel een beer tegen zouden komen..
Natuurlijk hebben we geen beer gezien, wel een hert en een miljoen vlinders. Grote gele of blauw\zwarte vlinders..
En…. Jawel; terwijl we zwoegend en zwetend op het smalle pas naar boven sjokten hoorden we ineens Chinese muziek; ik was mijn verschrikkelijke wandelschoenen snel vergeten, want tot mijn verbazing kwam het Chinees stel uit Lost ons tegemoet lopen, zij op hun dooie gemak bergafwaarts, wij in een rijtje achter elkaar bergopwaarts. En daar op dat smalle bergpaadje waren ineens alle overeenkomsten met Lost verdwenen. Hij sprak ons in het engels aan of het nog ver was en of we al beren hadden gezien. Zij al twaalf, waaronder een moederbeer met haar jongen.. de vrouw babbelde ook een aardig woordje engels en was allerminst verlegen. Weg beeld uit Lost; ik was weer terug in de realiteit, inclusief bergschoenen en dorst en verwondering over zoveel groen.
We vervolgden onze reis naar boven, en na heel wat bochten en hoop dat we eindelijk de top hadden bereikt was het dan eindelijk zover; de afdaling kon beginnen.
Dat ging makkelijker en binnen mum van tijd mochten onze in brand staande voeten afkoelen in ‘ons’ beekje…

De rest van de dag konden we heerlijk chillen; lezen in een spannend boek (bedankt Roy!) pootje baden in de koele rivier, een praatje maken met de meest relaxte amerikanen tot nu toe.
Na een douchje in de camper (deze camping heeft namelijk alleen het hoognodige aan voorzieningen en dat betekent geen douche), en paar heerlijke pannenkoeken met spek en genieten van de struggle van de mannen met het aanmaken van het vuur, valt de avond en maken we ons op voor de laatste nacht in Smokey Mountain.
Morgenochtend vertrekken we naar Nashville, op zoek naar de felbegeerde nieuwe gitaar van Pieter. We hebben hoge verwachtingen van deze muziekstad.. live muziek overal, allerlei genres en stijlen. I’ll let yo’all know foks!